Den Haag Sculptuur

zaterdag 7 juli

Zoals ieder zaterdag als het lekker weer is gaan we naar buiten. Meestal naar Delft voor een rondje "Klis" en dan op de zaterdagmarkt een visje te eten en, af en toe, op de Markt een terrasje te pikken.
Nu wijken we van dit ritueel af om naar de Haagse binnenstad te gaan en gelijk de beelden van Den Haag Sculptuur mee te bekijken. Zoals ieder jaar staan er diverse sculpturen op het Lange Voorhout opgesteld.
We nemen tramlijn 15 en stappen bij de Amerikaanse ambassade uit, even de hoek om en we staan op de mooiste laan van Den Haag.
Angus Taylor (Disclosing Decay) Uit deze stenen komt een portret met een eigen identiteit tevoorschijn. De vorm van de mens wordt deels bepaald door de natuurlijke eigenschappen van dit materiaal, maar toch komen eigen karakteristieken naar boven.

Eduardo Villa (Meeting) Hij laat zich inspireren tot het Zuid-Afrikaanse landschap en geeft daar een moderne draai aan. De techniek van het lassen van metaal nam hij over van Europese kunstenaars Picasso en Gonzalez. Villa brengt in zijn sculptuur elementen uit beide continenten samen.

David Brown (The Last Hatted Autocrad) David Brown had een atelier in District Six, waar op dat moment gedwongen verhuizingen plaatsvonden in het kader van de apartheidspolitiek, ook van zijn buren en vrienden. Deze gebeurtenissen hadden grote invloed op zijn werk, waarin hij de thema's als wreedheid en krankzinnigheid verbeeldt.

Kevin Brand (Blue Mask) Onderdeel van een grotere installatie getiteld Transit, die over toe-eigenen gaat. De kunstenaar gebruikt voorwerpen uit West-Afrika en transformeert deze tot nieuwe kunstwerken in andere materialen en een ander formaat. Kevin Brand is zeer geïnteresseerd in de geschiedenis van de VOC.

Pitika Ntuli (Forward March)

Angus Taylor (Layers of Being) Dit beeld is opgebouwd uit lagen van Zuid-Afrikaanse grond. Door een portret uit dit materiaal te maken, stelt Angus Taylor de vraag: In hoeverre bepaalt je geboortegrond wie je bent? In de lagen aarde zou je de vooruitgang, herinneringen of groei van de uitgebeelde persoon kunnen zien.

Willem Boshoff (Prison Sentemces) Boshoff tracht met Prison Sentences zichtbaar te maken hoe lang acht leden van de ANC, die in 1964 werden veroordeeld tijdens het Rivonia proces, opgesloten hebben gezeten. Op zwart graniet, dat duidelijk lijkt op een grafsteen, heeft hij de dagen per gevangene geturfd.

Gordon Froud (Taxibus) gemaakt van plastic kleerhangers.

Andries Botha (Nomkhubulwane) is zeer begaan met het lot van de olifanten en zet zich in voor hun bescherming. Nomkhubulwane is de eretitel van de Zoeloegoding van de regen, natuur en vruchtbaarheid, die elke dierengedaante kan aannemen. In Botha's versie is zij een olifant, gemaakt van autobanden.

Andries Botha (Elephant and Moult)

Gerard heeft deze kunstuitingen sneller tot zich genomen en wacht geduldig aan het eind op me tot ik klaar ben met fotograferen.
We lopen nog wat door de winkelstraten en Gerard neemt op de hoek bij het Markthof een gebakken visje. Ik heb dit keer geen trek in vis en neem dus niets. We lopen richting Spuiplein en nemen op een van de terrasjes voor Gerard een Smoothie en voor mij een muntthee. We gaan weer richting tramhalte en nemen nu niet lijn 15 maar lijn 1 richting Delft (die komt eerder) en stappen in Delft over op lijn 19 die vlak bij ons huis een halte heeft.
Note: Foto's zijn van het internet gehaald omdat mijn foto's door een foutje helaas verloren zijn gegaan.

Amsterdam

zondag 1 juli

Vandaag is het gelukkig mooi weer en gaan we met 7 mensen van de fotoclub naar Amsterdam.
Eigenlijk stond dit voor vorige week op de planning maar werd het afgelast vanwege de regen.
Allereerst gaan we naar het Eye filminstituut.

Dit futuristisch gebouw staat vlak naast het voormalige Shell hoofdkantoor.

Na een uurtje te hebben rondgelopen en het filminstituut van alle kanten te hebben gefotografeerd

lopen we richting het pontje, maar eerst drinken we koffie en eten een tosti.

De pont vaart naar het Centraal Station aan de andere kant van het IJ.  Van daar uit heb je een mooi zicht op het hele gebouw.

We gaan te voet verder naar het Java-eiland.

 

Rond een uur of drie zijn we bij het pontje aangekomen en begint het te regenen. Gelukkig hebben we allen voldoende foto's genomen en gaan dan ook direct na de overtocht richting auto en naar huis.