Praia da Rocha (Portugal) 22 - 28 oktober (week 3)

zondag 22 oktober
Gerard is na een nacht van veel hoesten en draaien, vanochtend behoorlijk verkouden opgestaan.
Ach ja, mannen.
We hebben nog geen bevestiging ontvangen van de apartment-eigenaar maar we moeten om 12:00 uur wel weg uit dit hotel. We pakken alles weer in en gaan op ons gemak aan de boulevard koffie drinken met een sandwich als ontbijt.
Gerard parkeert de auto in een mini-spot zoals alleen hij dat kan. Ik maak er net een foto van als er een Engels echtpaar voorbij komt en de volgende conversatie plaatsvindt:
Did they lock you in? - No, I just parked here. - You're just kidding, right? - No, seriously. - Incredible, you must have exceptional skills. Stomverbaasd en vol ongeloof lopen ze  maar verder.

Na een paar uurtjes rustig aan te hebben gedaan en wat andere opties te zijn afgelopen krijgen we bericht dat het ene apartment toch helaas niet meer vrij is. OK.
We vinden echter een leuk hotel direct aan de boulevard met een heel groot balkon met zeezicht en boeken, voorlopig, voor twee nachten.
Nee niet dit hotel, dit kost €900,= per nacht. Maar we hebben vrijwel hetzelfde uitzicht en zien wel hun mooie pand en dat kunnen de gasten hiervan niet zeggen, die kijken op de hoge flats uit.

In het ergste geval blijven we hier en boeken voor Ferry en Hugo gewoon een extra kamer bij in november.
Toch proberen we nog eens een eerder contactadres en komen overeen dat we morgen om 11:00 uur kunnen komen bezichtigen.

maandag 23 oktober
Vannacht slecht geslapen, de discotheek aan de overkant produceerde veel herrie. Vreemd eigenlijk  er zijn nog maar weinig jonge mensen, de meeste mensen die wij hebben gezien zijn van onze leeftijd (pensionado's dus).
Gerard wil niet dat de airco aangaat vanwege zijn verkoudheid en ik wil niet met dichte deur/raam slapen vanwege de warmte. Conclusie, deur open en frisse lucht maar ook herrie komt naar binnen.
Voordeel, vroeg wakker zodat je het strand nog leeg kunt fotograferen.

Alhoewel, veel verschil met gisteravond is er niet, alleen zitten de schaduwen aan de andere kant.

Na het ontbijt wandelen we om 10:00 uur richting het appartement en zien dat er een appartementencomplex aan de buitenkant wordt opgeknapt en van steigers hebben ze hier volgens mij nog nooit gehoord.

We nemen de tijd om eerst nog koffie te drinken vlakbij waar het nieuwe onderkomen moet zijn. Ook hier weer een leuk stuk strand.

We bellen de eigenaresse (80 jaar), die alleen Portugees  spreekt. De barman is zo vriendelijk om bij te springen en regelt dat zij naar ons komt en een koffie met ons zal drinken.
Even later komt ze inderdaad maar iets drinken wil ze toch maar niet. We wandelen met haar naar het appartement en we zijn het er beiden over eens, dit valt zeker niet tegen. Top-floor, twee grote terrassen, zwembad in de tuin met jacuzzi, twee parkeerplekken buiten en één in de ondergrondse garage. Van alle gemakken voorzien. Morgen kunnen we er in en komt haar zoon, die wel Engels spreekt, even langs om alles verder te regelen.
Ook maken we terloops nog kennis met de benedenbuurvrouw, een Nederlandse, die heeft hier een appartement gekocht.
Ondanks dat de eigenaresse alleen Portugees spreekt en wij niet, praat ze honderduit en met handen en voeten-taal begrijpen we elkaar wel een beetje.

dinsdag 24 oktober
Ontbijten, inpakken en uitchecken. We drinken koffie aan de boulevard  en afwachtend van het telefoontje dat het appartement klaar is ga ik met camera het strand op en Gerard gaat de auto wassen. Om half twaalf hebben we afgesproken om elkaar weer te treffen. Ik merk dat ik op dit stuk strand niet verder kan en moet de 86 treden weer omhoog klauteren om een eindje verder weer naar beneden te kunnen.

Sporen in het zand en sporen in de rots.

Hier kan ik tot de afgesproken plek blijven lopen tot ik daar ook weer eens 87 treden omhoog moet.

Helaas moet ik nog een eindje teruglopen maar doe dat op mijn gemak want ik heb nog ruim een half uur de tijd. Als ik op de afgesproken plaats ben komt Gerard ook net aanrijden, wat een timing. We hebben wat tijd over en verkennen alvast waar de supermarkt is en als we net uitgestapt zijn worden we gebeld dat we worden verwacht. We lopen alles langs met de eigenaresse en krijgen de sleutel. De zoon hebben we niet gezien en eventueel contact zal via email plaatsvinden. Zo, eerst de boel maar eens uit de auto halen. Opruimen komt zo wel. Boodschappen doen bij de Lidl, lekker vertrouwd, alhoewel ze hier wel een iets uitgebreider visassortiment hebben. Je kunt hier schelpdieren, garnalen en nog veel meer los uit de diepvries kopen. Zelf het gewicht afmeten.

Nu zijn de restaurants hier over het algemeen goed en goedkoop dus zelf koken zal wel tot een minimum beperkt blijven. Ontbijtje maken we echter wel weer zelf klaar.
Als alles opgeruimd is kan ik ook eindelijk de was, die behoorlijk opgelopen is deze twee weken, in de machine stoppen en ophangen. Het droogrekje is wel een beetje zwakjes en er staat behoorlijk wat wind en ik heb mijn kont nog niet gekeerd of het ligt allemaal plat op de grond. Dan maar het rekje binnen zetten bij de open deur.

Het rekje is niet toereikend voor de hoeveelheid was dus improviseer ik maar met was ook op te hangen in de badkamer en aan de deurtjes in de keuken.

Gezellig is het niet, maar je moet wat. Gelukkig zal het hier snel drogen en de volgende keer maar kleinere wasjes draaien.
Vanaf het terras zie ik dit mooie schip langs varen.

woensdag 25 oktober
Lazy day. Hoe het komt, weet ik niet maar ik ben moe. Het is dan ook begin middag voor we weg gaan naar Alvor. We rijden de smalle straatjes door en vinden een parkeerplek tegenover de overdekte markthal. Net als drie jaar geleden kijken we of we nog iets herkennen.

Er is veel veranderd maar langzaamaan komt alles weer boven van ruim 25 jaar geleden.

Aan de waterkant eten we een vis en kijken nog even bij de markthal wat de openingstijden zijn. We willen dit nog wel een keer zien of er hier ook zoveel veranderd is.

Op de terugweg doen we nog wat inkopen waaronder diverse blikjes sardinen paté om te kijken welke het lekkerst is, een vergelijkend warenonderzoek dus.

donderdag 26 oktober

Vandaag een paar uurtjes aan het strand geweest. Weer 83 treden omhoog om wat te eten. Op dit stukje strand staan er geen restaurantjes, helaas.

We moeten nog even wat water halen en koffie, dat gaat erg snel op bij ons.

Vanavond gaat Gerard een voetbalwedstrijd bekijken van de lokale club Portimonense die vorig jaar naar de hoogste Portugese divisie is gepromoveerd.

vrijdag 27 oktober
Heerlijk op het terras in de luie stoel mijn boek uitgelezen terwijl de wasmachine zijn/haar werk doet.
Vanmiddag rijden we naar de andere kant van de rivier naar het plaatsje Praia do Carvoeiro. Steile straten en een smal stuk strand.

Na een lunch hier rijden we terug via het vissersplaatsje Ferragudo waar we langs de viskorven lopen waar veel meeuwen rondhangen of er nog iets te snaaien valt.

zaterdag 28 oktober
Krantje kopen, sapje drinken en bij een kraampje en nieuwe tas gekocht. 'Do you like Michael Kors' vraagt de verkoopster. Yes, I do. Waarop ze in haar tasje duikt en me een logo van MK wilt geven om op de tas te bevestigen.  Dit sla ik resoluut af want ik weet heus wel dat dit geen echte MK kan zijn maar om er dan ook nog eens logo op te doen en net te doen alsof, vind ik te ver gaan. Ik koop een tas omdat ik hem leuk vind en niet omdat het van een bepaald merk is.

Als we bijna thuis zijn, ontdekken we dat we de krant niet meer bij ons hebben.
We stappen in de auto en rijden terug naar het terras waar we een sapje hebben gedronken en gelukkig hebben ze hem daar gevonden. Mooi, kunnen we toch gezellig de dikke zaterdagkrant lezen in de tuin. Na wat boodschappen, de lunch en een kleine wandeling naar het strand, pakken we dan ook de stoeltjes uit de auto en nestelen ons in de tuin voor onze portie nieuws.

Burela (Spanje) > Praia da Rocha (Portugal) 15 - 21 oktober (week 2)

zondag 15 oktober
We hebben inderdaad nog een nachtje bijgeboekt omdat we een dag naar het strand willen.
De ochtend begint echter met zware bewolking maar wel met 30º. We lopen wat over het strand en worden nog net niet gezandstraald maar echt leuk is het niet.

We stappen in de auto op zoek naar een ander plekje. We vinden een leuk strandje vlak bij een voetbalveldje, tennisbaan en een piepklein stadion. Het is nog steeds niet zonnig maar veel minder wind dus pakken we onze stoeltjes uit de auto en een boek. Heerlijk op dit plekje waar we ook een stuk of vier golfsurfers zien wachten op de juiste golf.
Gerard gaat intussen een kijkje nemen bij het senioren voetbal en ik lees een paar hoofdstukken in mijn boek.
Om een uur of één gaan we wat eten en daarna op zoek naar andere fijne plekjes. Bij Foz (Asturië), wat overigens een leuke plaats is, gaan we gewapend met onze stoeltjes het strand op.
Gerard waagt zich in de woeste golven en ik kijk naar de mensen om me heen.
De temperatuur is vanmiddag gestegen tot een hoogte van 36º.
Na een uurtje houden we het voor gezien. Lekker douchen in het hotel en verder erg weinig meer dan verhit in slaap vallen.
Ondanks de Spaanse late diner-uurtjes, zijn we zelfs hiervoor te laat weer wakker, gelukkig hebben we in de koelkast nog wat staan wat bestemd was voor de picknick.

maandag 16 oktober
Wat een verschil met gisteren, nu is het ruim 20º minder warm.
We rijden vandaag naar Vigo dicht bij de Portugese grens. Als we in Santiago de Compostella aankomen is het weer niet veel beter. We parkeren de auto in een parkeergarage en lopen de smalle straatjes omhoog naar de grote kathedraal waar iedere pelgrim zijn eindbestemming heeft. De voorkant is helaas afgeschermd door steigers omdat er hard aan broodnodig onderhoud gewerkt wordt.

We gaan naar binnen via de achterkant en op het eerste gezicht is er binnen niet veel bijzonders te zien, tot je verder de kerk binnengaat en in iedere nis een protserige uitstalling ziet die elk ervan in ons land al voldoende is voor een hele kerk.

Veel mensen in een lange rij voor de crypte. Die slaan wij maar over.
Als er even later een dienst wordt gehouden en alle banken vol zitten gaan wij weer naar buiten.

Op de weg terug naar de garage houden we eerst nog even halt bij een klein zaakje waar ik op de heenweg heb gezien dat ze er chocolade met Churros verkopen. De chocolade is niet zo dik als we ooit in Madrid hebben gehad maar niet minder lekker.

In de smalle straatjes zijn leuke winkeltjes te vinden met kruiden en specerijen of leuk aardewerk.

Onderweg geen weer voor picknick want het regent regelmatig. We zoeken een warmere en drogere locatie. Na het eten krijgen de keus uit koffielikeur of Baileys, of beide, maakt niet uit, de flessen blijven op tafel staan. We nemen slechts één glaasje koffielikeur.

In Vigo bij het hotel aangekomen hebben we vernomen dat er vele branden rondom deze plaats hebben plaatsgevonden de afgelopen dagen en we vragen de hoteleigenaar hoe het zit. Hij verzekert ons dat we hier veilig zitten en dat de branden grotendeels geblust zijn met behulp van de regen. Is het toch nog ergens goed voor geweest.
Wij hebben in ieder geval niets van een brand gezien maar zullen de berichtgevingen voor Portugal zeker in de gaten houden.

dinsdag 17 oktober
We zien de meest enge beelden over de vlammenzee die hier en in noord Portugal woeden/en/of hebben gewoed. Het heeft echter gisteren de hele dag flink geregend en hopelijk is het grote gevaar nu geweken. Het gekke is we hebben tot nu toe nog niets van brand gezin, zelfs geen geblakerd stammetje. Ook op weg naar Porto zien we helemaal niets van de catastrofe, buiten dat er bij openbare gebouwen de vlaggen half stok hangen.
We zijn lekker vroeg in Porto en na een kop koffie nemen we de toeristenbus om zo de stad vanaf het bovendek te bekijken.

We zitten de hele toer uit en stappen erna nog wat rond in het centrum.

Eten een specifiek Porto gerecht, een Francesinha. Het blijkt aan mij niet echt besteed en ik laat dan ook het overgrote deel ervan staan. Wat een vette hap. De slappe frietjes die erbij geleverd worden vind ik dan nog smakelijker (en ik ben helemaal geen frietliefhebber).

We maken nog een ommetje voor we de auto ophalen om naar ons hotel voor vannacht te gaan.
Aan het eind van de middag nemen we de bus terug naar de oever van de rivier om nog wat rond te kijken. Helaas begint het nu te regenen en met alleen een vest aan zoeken we dan ook beschutting onder de parasols en, als het echt regent, gaan we een cafeetje binnen.

Als we weer op pad gaan regent het nog steeds, soms wat harder dan weer wat minder maar droog wordt het niet meer.
We vinden een leuke plek voor het diner en ook nog eens droog.

Als we uitgegeten zijn stappen we weer op en kopen toch maar een paraplu om nog enigszins droog over te komen.

De terugweg met de bus gaat in sneltreinvaart, het is dus goed opletten waar we weer uit moeten stappen.

woensdag 18 oktober
Na het ontbijt gaan we opnieuw met de bus richting centrum om de lange toer met de toeristenbus te maken. Niet alles is even goed onderhouden. Veel huizen staan bijna geheel op instorten.

Het is niet zo warm als gisteren maar het blijft droog.

We rijden ook een stuk langs de kust met bijzondere kunstwerken.

Nadat de toer is beëindigd lopen we langs leuke winkeltjes met lekkers en naar het station waar de hele hal is betegeld met de bekende Portugese tegels.

Aan de overkant drinken we koffie in het zonnetje. Hier blijkt vlakbij ook de bus waarmee we terug moeten een halte te hebben
Zo zijn we lekker snel weer bij onze auto die nog bij het hotel staat.
We gaan op weg naar ons volgende hotel in Figueira da Foz. Dit ligt direct aan zee met een ontzettend breed strand. Helaas is de zonsondergang niet echt spectaculair maar desalniettemin toch een mooie lucht.

donderdag 19 oktober
Na het ontbijt gaan we weer op pad. Het is bewolkt en druilerig. Onderweg zien we plotseling een indrukwekkende kerk en klooster langs de route in het plaatsje Batalha en we gaan even de snelweg af om een kijkje te nemen.

Het is eindelijk een beetje beter weer en nemen daarom een kop koffie met iets lekkers erbij op een terras.
Aan de overkant van de weg staat dit bescheiden kerkje met ook een mooie deur.

Gerard heeft gezien dat er een verwijzing staat naar de plaats Fatima, dit ligt volgens de routeplanner slechtes 14 km. verder. Zo dichtbij kunnen we haast niet laten voorbijgaan, dus op naar Fatima.
Dit complex is opgericht omdat Maria hier in 1917 meerdere keren zou zijn verschenen aan drie herderskinderen. Deze kinderen liggen ook in de kerk begraven en door dit alles is Fatima een bedevaartsoord geworden.

Het plein voor de kerk is enorm en er wordt ook regelmatig een mis gehouden in een ruimte aan de
zijkant van het plein. Paus Johannes Paulus II zowel als paus  Paulus VI hebben hier ook eens een bezoek gebracht waarvan beelden  zijn te zien.

Tegenover de grote kerk staat een nieuwe kerk waarin zo veel mensen kunnen zitten dat het wel een stadion lijkt.

We zien veel mensen in rolstoelen en wel heel devote mannen en vrouwen die op hun knieën of handen en knieën een bepaald traject afleggen ter boetedoening.

Ook is er een ruimte waar je kaarsen kunt branden en dat wordt ook in zulke getalen gedaan dat het meer op een crematorium lijkt, met hoge vlammen.(Sorry voor mijn vergelijking, maar hier heb ik dus helemaal niets mee).

Ik krijg hier al net zo'n opstandig gevoel als destijds in Lourdes, waar ook hordes mensen een kaars opstaken en op hun knieën kropen en weet ik al niet meer, in de hoop op genezing of misschien wel vergeving van hun zonden, wat dan ook.
Iets in mij zegt me dat ze morgen nog met dezelfde problemen zullen zitten.
We rijden weer verder naar de eindbestemming voor vandaag, Sintra.

De weg rond Lissabon is heel erg druk en net als vaak bij grote steden, de chauffeurs nemen het hier niet zo nauw met de verkeersregels en razen als gekken en blijven niet altijd netjes op de baan waarin ze rijden en nemen vaak een stuk van de linkerbaan erbij. Veel getoeter om ongelukken te voorkomen. In Sintra moeten we wel nog even het adres zien te vinden en worstelen ons door de erg steile straatjes die slechts enkele centimeters breder zijn dan onze auto. Via ook nog eens haakse bochten komen we bij het adres uit, maar geen  parkeerplek natuurlijk in deze smalle straatjes. We parkeren een eindje verder langs een kant waar nog meer auto's staan en onze auto heeft grote moeite om in zijn achteruit tegen de steile helling te rijden om zo te parkeren, dat er nog iemand langs heen kan.

We melden ons en worden naar ons verblijf geleid, een straatje hoger op de berg. Een heel apartement hebben we ter beschikking. We gaan nog een kijkje nemen in het centrumpje van Sintra met veel leuke winkeltjes waar bijzondere toeristenspulletjes worden verkocht en nemen ergens een glaasje port met een kaasplateau.

Hier staan de bloemetjes niet op maar onder de tafel.

Omdat het hier zo onoverzichtelijk is dat, als je niet op de doorgaande weg uit kunt komen zoals wij momenteel geparkeerd staan, we besluiten om de auto voorlopig te laten staan en morgen met een bus of tuktuk de bezienswaardigheden te bezoeken en pas de auto weer te pakken als we hier weg gaan.
De meeste wegen zijn eenrichtingsverkeer en ons straatje leidt alleen naar beneden terwijl we op de top moeten zijn.

vrijdag 20 oktober
Het heeft de hele nacht geregend en ook nu hangt er nog een dikke vochtige deken over de berg. We hebben de spullen al in de auto gezet en gaan ergens koffie drinken. Volgens de buienradar zal het rond 11:00 uur droger worden.

We gaan toch maar op pad naar de mooie tuinen van het Quinta da Regaleira estate waar de bekende Initiation well is gesitueerd. Het wordt uiteraard klunen tegen de berg op en komen bij de toegangspoort nog voor deze open is.

Ook hier weer klunen om bij de put te komen maar het is hier mooi, ondanks het grijze weer en een ander voordeel, lekker rustig.

We zien nog meer mooie dingen en ook nog een put die nooit afgemaakt is.

Maar wat gaan we nu doen, toch naar het Pena kasteel bovenop de berg of laten we het voor wat het is en gaan we hier weg. Eerst maar eens de auto ophalen en zien of we hier ongeschonden uitkomen. We rijden naar beneden en komen na een poosje op een onverharde weg, dat is denk ik niet de bedoeling en op een geschikt plekje keren we en gaan een andere weg op. Het kost de auto heel wat moeite om tegen de steile natte weg met gladde steentje op te komen en we slippen steeds door. Gelukkig komt Gerard net op tijd op het clevere idee om de 4 wheel drive eens in te schakelen en vervolgens is het een piece of cake.
Tja je gebruikt 4 wheel in Nederland zo weinig dat je gewoonweg helemaal vergeet dat het er op zit.
We komen op de iets bredere geasfalteerde rondweg terecht en gaan dan toch maar naar boven. We parkeren de auto bij de tweede parkeermogelijkheid en denken dat we al bijna bij de ingang zijn, ja, dat dachten we echt. Helaas bleek dit niet zo en moeten we nog eens ruim 350 meter klimmen om bij de ingang te komen. Nog steeds zien we geen kasteel. Bij de kassa vraag ik eerst maar eens of het achthoekige eendenhuis inderdaad hier in de tuin staat voor we een kaartje kopen, en ja hoor het is hier inderdaad.

We volgen de aanwijzingen van een buschauffeur en lopen de heuvel op en een poosje later ook weer omlaag tot we uiteindelijk bij de vijver aankomen waar we willen zijn.

Er is hier ook een uitgang en wat blijkt, hier hadden we de auto in eerste instantie neergezet maar omdat we nog zover omhoog moesten heeft Gerard de auto opgehaald om verderop te parkeren. Hadden we hem nu maar laten staan. Nu moeten we opnieuw klunen en ik trek het echt niet meer, ondanks het grijze weer is het behoorlijk warm en ik wordt steeds vermoeider en mijn hoofd voelt of het op ploffen staat. Tenslotte houden we een tuktuk aan om ons de laatste meters omhoog te brengen. Maar het is nog maar een klein stukje, zegt de jongen van de tuktuk. Geeft niet, want ik kan echt niet meer. Hadden we geweten dat de vijver bij de eerste parkeerplaats lag dan hadden we een hoop klimmen kunnen besparen.
Het kasteel hebben we nooit te zien gekregen (mede door de mist die er nog steeds was).
We gaan op weg richting zuiden en Gerard is van plan om, vanwege het weer, in een ruk door te rijden naar de Algarve.
We gaan over de 17km lange Vasco de Gamabrug bij Lissabon, die over de rivier de Taag.

Om half zes rijden we Praia da Rocha binnen.

zaterdag 21 oktober
Voor de zekerheid hebben we een tweede nacht in het hotel bijgeboekt zodat we wat meer ruimte hebben voor onze huizenjacht. Veel adressen aangeschreven en nu maar hopen op een spoedige en positieve respons. Het blijkt hier namelijk drukker dan verwacht en veel locaties zijn niet meer beschikbaar.
Hadden we nu maar toch alvast wat vastgelegd. Maar dat is achteraf gepraat. Ik ben af en toe toch meer voor het zekere dan voor het onzekere, terwijl Gerard wat laconieker in die dingen is. In het verleden is het ook altijd goed gekomen.
Vanmiddag gaan we naar het strand en genieten alvast maar van het mooie weer.

Het appartement direct aan de boulevard wat ik al eerder had willen boeken hebben we helaas niet meer kunnen bemachtigen, ondanks herhaalde pogingen en schuiven van data. We hebben iets anders op het oog, nu alleen nog wachten op de definitieve bevestiging.